The Beatles

lennon-freak

Jasne.
Ale myślę, że nie do końca o coś takiego mu chodziło.
Idę o dyche, że wolałby jeszcze trochę pobawić się z Seanem, popatrzeć, jak rośnie, wprowadzić go w dorosłość.
\Może chciałby nadrobić czas z Julianem....
?

niebieski_kwiatek

pewnie tak Jezyk

, ale niestety stało się inaczej

AnkaJnk

Mnie najbardziej boli to, że John walczył o pokój, a sam został zabity... To jest takie bezsensowne zdarzenie... Ta bajka nie skończyła się happyendem i o dziwo zło w niej wzięło górę
Ale na szczęście nie wszystko umarło, John zostawił nam wspaniałe piosenki i przez to cząstkę siebie. Mimo wszystko trzeba wierzyć w miłość i pokój Mruga

niebieski_kwiatek

dokładnie, to chciałam powiedzieć

Mrs. Harrison

Nikt nie chce umierać w taki sposób, nikt nie chce umierać na takim etapie swojego życia.
Pamiętajcie tylko, że John mimo wszystko był tylko zwykłym człowiekiem. Takim samym jak ja i ty. Dlatego będę go żałować dokładnie tak samo jak żałuję nikomu nieznanego człowieka, który zginął tak jak on, może też mając w domu dzieciaki i żonę. Uważam, że nie powinniśmy stawiać Johna ponad innymi - dużo różnych osób pomaga innym ludziom i pragnie pokoju.

Finduilas

Tak, masz rację, Hrs.
Ale dla nas wszystkich tutaj, prawdziwych fanów, ta śmierć jest boleśniejsza i dotyka nas bardziej niż śmierć człowieka, z którego historią nie mamy tak wiele wspólnego. Ja np. wiem, że to złe,może niezdrowe, ale nie potrafię w ogóle nie noblitować Johna, owszem, wywyższam go. Uważam w ogóle, że Muzyka to za małe słowo, żeby określić dzieła ich wszystkich. I boli mnie, że skończył życie w momencie, kiedy tyle spraw było w jego historii niejasnych, niedokończonych, wykolejonych- wiem, nie on jeden tak umiera. Ale nie godzę się z tą śmiercią, śmiercią niepotrzebną(zrestzą, mało która potrzebną jest), tak jak nie godzę się z złem, które- masz rację, jest w tym świecie normalne jak powietrze.
Nie chcę powiedzieć, że traktuję go jak nadczłowieka- bardziej, jak osobę mi bliską, z której odejciem nie pogodziłabym się nigdy.

AnkaJnk

Owszem John z pewnością nie chciałby być traktowany jako nadczłowiek. Jasne, że był tylko albo aż człowiekiem. Nie każdy człowiek miał takie ciekawe życie jak John i zrobił tak wiele, teraz mam na myśli głównie muzykę. Był bardzo utalentowany i jest wart żałowania go, ale masz rację Mrs. Harrison, że każde życie jest tyle samo warte i każdego zabitego należy żałować. Ale to jest normalne że fani żałują śmierci takiego człowieka, którego głos i muzyka umila życie. Od szarego człowieka odróżnia go to, że nigdy ślad po nim nie zaginie i nie zostanie zapomniany. Przez lata ludzie będą wspominać go a 8 grudnia będzie ciągle wywoływał tak samo duże emocje.

Mrs. Harrison

Oczywiście, że John jest dla nas osobą wyjątkową i nieprzeciętną, ale przynajmniej ja staram się nie robić z niego nadczłowieka. Chodzi mi o to, że nie chciałabym żeby doszło do takiej sytuacji, że fani Johna zbierają się 8 grudnia, śpiewają, płaczą i palą świece, a kiedy zginie ktoś inny w ten sam sposób, machają na to ręką i stwierdzają 'cóż, zdarza się'. Nie sugeruję, że któraś z was tak robi, absolutnie nie!
Boję się po prostu tego, że pewnego dnia okaże się, że idole stali się bogami.

P.S. Wybaczcie, moje posty nadal nie brzmią tak, jak powinny Jezyk

Kimari

Ostatnio rozmawiałem z mym kolegą na temat właśnie Johna. Właściwie to była rozmowa na temat śmierci wybitnych jednostek(tak,John napewno do tej grupy się zalicza Wesoly

). Szanowny mój kolega doszedł do wniosku że gdyby nie tragiczna śmierć tych jednostek,nie były by ikonami,postaciami ponadczasowymi. I nie mowa tu tylko o Johnie,ale chociażby też o Jamesie Deanie,Janis Joplin(słaby przykład

) itd.

Ja do końca się z tym stwierdzeniem nie zgadzam,ale coś w tym jest chyba.

Finduilas · Wysłany: Nie 22:00, 01 Mar 2009 Temat postu:

Ależ Oni i tak są ikonami, śmierć nie jest w stanie zatrzeć Ich dokonań, choć- rzecz jasna- może być hamulcem

Kimari · Wysłany: Nie 23:03, 01 Mar 2009 Temat postu:

Hmm..bardziej mi chodziło że dzięki smierci stali się...bardziej ponadczasowi...i poniekąd ludzie nie przestaną o nich pamiętać Wesoly

Finduilas · Wysłany: Nie 23:09, 01 Mar 2009 Temat postu:

Oh, wybacz, nie zrozumiałam Twojej wczesniejszej wypowiedzi, przeoczyłąm jedno 'nie'.
Tak, to całkiem możliwe, że taka a nie inna śmierć zwiększyła szum medialny wokoło nich.

Kimari · Wysłany: Pon 9:29, 02 Mar 2009 Temat postu:

Spoko

To ja trochę zbyt chaotycznie napisałem tamtego posta

Ale ten typ tak ma Wesoly

lennon-freak · Wysłany: Pon 10:09, 02 Mar 2009 Temat postu:

Zgadzam się z Anną.
John to nie Bóg.
Ale dla mnie - ktokolwiek by to nie był - nie zasłużył na taką śmierć.
I nie jest mi go szkoda, jak o idola, a jako ojca rodziny, człowieka, twórcy... po prostu....
Mam nadzieję, że teraz stanę się trochę zrozumiała... Bo ja nie umiem przelewać na papier, tudzież ekran swoich myśli.
Tu nie chodzi o Johna Lennona - Beatlesa i gwiazdę rocka. Tu chodzi o człowieka.
I to nie najbardziej boli.
Że jeden człowiek drugiemu potrafi zrobić taką krzywdę.
Z tym się nie godzę.
I dlatego nic nie usprawiedliwia pana ch.

AnkaJnk · Wysłany: Pon 17:06, 02 Mar 2009 Temat postu:

Jasne że szkoda życia każdego człowieka, któremu zostało ono odebrane w tak okrutny sposób. Myślę, że od kogoś takiego jak John ludzie oczekiwali jeszcze więcej wspaniałej muzyki, nie spodziewali się że tak szybko go zabraknie. Jego muzyka i wiara w lepszy świat dawała ludziom radość, budowała na duchu i nagle poczuli się jakby zginął ich dobry wujek, który sprawiał że uśmiech gości na twarzy.