The Beatles

lennon-freak

przeraża mnie moment śmierci...

Kaileena_Farah

Moment? Mnie śmierć nie przeraża. Raczej głęboko zastanawia... To po prostu zatrzymanie wszystkich funkcji życiowych. Umiera mózg, więc... czy jeszcze jesteśmy? To pytanie raczej filozoficzne niż naukowe...
Strawberry Fields Forever. Ta piosenka zawsze będzie mi się kojarzyć z teorią o życiu po śmierci. Po prostu. I dobrze jest wierzyć, że Pola naprawdę gdzieś istnieją, że dusza przenosi się gdzieś daleko, poza ciało, wędrując wśród tych, których się kochało. To takie krzepiące... i piękne. Bardzo piękne.
A gdybyście naprawdę mieli spotkać po śmierci Beatlesów? Swoich dziadków? Krewnych? Ukochanego zwierzaka? Ten moment nie może przerażać. Na niego warto czekać z podniesioną głową, żyć pełnią życia! Nie myśleć o tym, co będzie po. Wierzyć, że nie NIC.

lennon-freak

bardzo mądre słowa!
mam nadzieję, że tam coś jest! po prostu nie jestem stanie w to uwierzyć!
ale oddałabym wszystko, żeby tylko coś tam było.
drugie życie - cudowna sprawa.
mam nadzieję, że moi dziadkowie, babcia, George i John, że oni tam gdzieś są....

Cissy.

Kaileena, podobne poglądy na to mamy Wesoly

Magda McCa

Śmierć. Ja się jej boję. Naprawdę. Boję się, co będzie dalej, i własnie, że nie spotkam ukochanych ludzi...Chociaż staram się wierzyć, i na ogół wierzę w takie nasze Truskawkowe Pola. Chciałabym bardzo, żeby tak to właśnie wszystko wyglądało, żeby było pięknie...

A jeszcze, wracając do tych religii. Ja wierzę w Boga. Nie wierzę jedynie w kościół i to całe gówno...To jest jakaś paranoja. Wielcy mi to księża. I wcale się nie dziwię, że tyle osób nie wierzy...I jestem tolerancyjna Wesoly

Kaileena_Farah

Jeszcze a propos śmierci... Czymkolwiek by nie była - jest nieunikniona. Kompletnie nie przekonuje mnie, że 'po' będziemy sobie dryfować na puszystych obłoczkach i słuchać anielskich chorałów. To jeden z wielu powodów dla, których traktuje religię, a raczej jej interpretacje z przymrużeniem oka... Za to powiedzcie: czy wieczność w towarzystwie Beatlesów nie jest dużo bardziej obiecująca? Twisted Evil

Odpowiedź chyba prosta xD.

Następna sprawa - nie przestałam wierzyć ze względu na kościół i księży. To, co dzieje się obecnie jest dla mnie żenujące (jak i dla większości rozsądnych ludzi), ale nie stało się przyczyną mojego 'odejścia'... Mój mądry przyjaciel (wierzący, podkreślam) powiedział: 'Kraj rządzony przez katoli jest gorszy niż to, co mieliśmy za komuchów'. I... rację ma!!!

Cissy.

Może i ma. Ja jednak wierzę nadal i mocno, choć za leniwa jestem (a może to taki mój głupi młodzieńczy bunt Rolling Eyes

) żeby co niedziela latać do kościółka. Zdecydowanie bardziej cenię Boga, jako przyjaciela, powiernika, niż obiekt do wielbienia. Szanuję Go, kocham i - co najważniejsze chyba - wierzę, ale nie potrzebuję udowadniać tego sąsiadom poprzez pokazywanie się na każdej mszy.
Dziękuję! Wesoly

Lennonka

O Matko. Filozofia Wesoly

Kocham to

A więc ja na temat Boga się wypowiedziałam a co do śmierci... Cholernie się jej boję. Cholernie boję się tego, że po śmierci nastąpi NIC (którego nie potrafię sobie wyobrazić, bo w końcu jeśli nawet jest wielka czarna przestrzeń, to jest przestrzeń i kolor czarny Laughing

a to już coś Laughing

), albo że trafię gdzieś, gdzie będę całkiem sama. Przeraża mnie myśl przeniesienia się na zawsze z tego świata w jakiś inny i nieznany świat. Z moich słów można wnioskować, że jednak moja wiara nie jest silna, bo boję się, że po śmierci nic nie ma, ale myślę, że każdy ma takie obawy. W końcu nikt nam do końca nie powiedział jak to jest po śmierci. Są przypuszczenia, marzenia, wyobrażenia, ale nikt nie wie jak to jest naprawdę.
Chciałabym po śmierci znaleźć się wśród tych, ktorych kocham i poznać tych, których nie zdążyłam poznać oraz pozostać z nimi na zawsze wśród piękna. Nie potrafię sobie wyobrazić raju, w którym wszystko jest doskonałe i w którym wszyscy są szczęśliwi. Łatwiej wyobrazić sobie piekło, co daje do myślenia... Boję się Sądu Ostatecznego i śmierci, ale mimo wszystko jestem ciekawa jak to wszystko wygląda.

Kaileena_Farah

Magda McCa

Własnie. Nieraz siedzę sama, myślę o czymś i nagle...Ogarnia mnie okropne uczucie. Że jestem, ale za ileś lat mnie nie będzie. Nie wiem co się stanie. Że własnie, nie ma ucieczki. Głupie uczucie, nienawidzę go Wesoly

Raj? Raj to dla mnie spotkanie ze wszystkimi ukochanymi ludźmi. Z mamą, z niepoznanymi dziadkami, a nawet ze zdechłym zwierzakiem. Z Johnem i Georgem. Raj to dla mnie nieprzejmowanie się niczym, czekanie na innych, samo szczęście...

Linda

szczerze mówiąc, to ja leje na swoją śmierć.
ale jak pomyśle, ze prawdopodobie będę na pogrzebie swoich dziadków, rodziców i wszystkich starszych ode mnie osób które kocham... Smutny

Magda McCa

Tak, to jest milion razy gorsze... Smutny

Kaileena_Farah

Taaak... pogrzeby to nic przyjemnego... Confused

Ciężko jest się pogodzić ze stratą kogoś kogo się kocha... Ja na razie staram się o tym nie myśleć.

Gandalf

Zawsze uważałam, że niebo wygląda tak, jak chcemy, żeby wyglądało. Mam nadzieję, że tak jest.
Jeśli chodzi o śmierć... Nie boję się. Bo jeśli po śmierci nic nie ma... to i tak już mi będzie wszystko jedno, prawda? Mruga

Ale jednak wierzę, że COŚ jest.
Dzięki temu śmierć jest łatwiejsza do zaakceptowania.
Zresztą, życie jest niczym innym jak tylko powolnym umieraniem (wiecie może, czyja to myśl? Na pewno nie moja, ja nie potrafię wymyślić czegoś takiego Laughing

).

Szlachcianka

A ja nie wierzę w piekło. Nie pasuje do wizerunku dobrego Boga, który wszystkim przebacza. I myślę, że raj dla każdego jest inny. Kiedyś ksiądz, gdy byłam mała, mówił na religii, że to po prostu światłość. Szczerze mówiąc, taka wizja raju mi się nie spodobała Mruga

Z resztą - kto powiedział, że to będzie egzystowanie podobne do ziemskiego?

PS Najpiękniejszym rajem dla mnie byłoby ponowne zamieszkanie na ziemi, ale już bez poważnych problemów, tylko z tymi drobnymi Mruga