The Beatles

Gandalf

Lenny, gratuluję snu Laughing

To jeden z tych snów, które ubóstwiam Wesoly

Lennonka

To z pewnością jeden z tych snów, które długo będę pamiętać. Laughing

Mrs. Harrison

Niestety od kilku dni śnią mi się tylko i wyłącznie same robaki. Żadnych Beatlesów.
A nie, dzisiaj mi się chyba śnił Shah Rukh Mruga

Lennonka

A ja miałam dzisiaj piękny sen, a mianowicie śnił mi się John z młodzieńczych lat (Hamburg, The Cavern- te okolice czasowe). Oboje byliśmy z jakimiś znajomymi, których nie znam Mruga

w pobliżu jakichś garaży czy czegoś takiego. W każdym bądź razie nie było tam zbyt przyjemnie. Po jakimś czasie owi znajomi odeszli, a John usiadł na czymś. Ja podeszłam do niego i po chwili zaczęliśmy się całować. Laughing

Pierwszy raz w życiu miałam taki sen, o którym marzyłam. Wesoly

Jestem dumna ze swojego siana, które mam w głowie zamiast mózgu. Laughing

Ps. Hrs, mi też się ostatnimi czasy śniły trzy razy robaki. Telepatia.

Gandalf

Lenny, jak ja zazdroszczę!

Mi się ostatnio śniło (uwaga!) że znalazłam jakiś podejrzane zdjęcia i okazało się, że George jest strasznie owłosiony, tylko goli sobie klatę i tego nie widać. Nawet wydawało mi się to logiczne, bo przecież ma takie owłosione nogi, więc czemu by nie klatę? Laughing

Strasznie mi się chciało płakać, bo ja nie lubię owłosionych klat.

Całe szczęście, że się obudziłam Laughing

Czasem sama siebie dobijam.

Lennonka

gandalf, to ja Tobie zazdroszczę snów. Laughing

Gandalf

Zastanówmy się co jest lepsze: całować się z Johnnym czy dowiedzieć się że George ma włochatą klatę? Laughing

Przykro mi, Lenny. Twój sen lepszy Wesoly

Lennonka

Twój jest bardziej oryginalny i zabawny. Ha, i co? Nie przebijesz tych argumentów. Laughing

Gandalf

TO NIE BYŁO ZABAWNE! To koszmar! Ja we śnie przeżywałam tragedię, starając się przekonać samą siebie, że to przecież nic strasznego i że wielu facetów ma włosy na klacie i że to się da przeżyć! Kosz-mar!

Lennonka

Ale ja lubię koszmary. Nawet z włochatymi klatami, za którymi też nie przepadam. Wiem, że moja wypowiedź nie ma większego sensu, ale uwierz mi. Laughing

lennon-freak

Obie macie cudne sny!
Ja tam kocham klaty, nawet owłosione.
Ale john i taaaak....

Szlachcianka

ej no a david hasselhoff to co?! Laughing

Gandalf

Śnił mi się atak zombie Wesoly

Zaczęło się od tego, że Hrs. przyjechała i chciała grać ze mną w Alone in the Dark. Nie pamiętam dokładnie, o czym jest ta gra, ale myślę, że w dzieciństwie bałam się w nią grać, więc możliwe, że o zombie. Tyle, że ta z mojego snu była grą przygodową. Nie pamiętam dokładnie, jak się zaczynała, ale wiem, że bohater robił sobie herbatę. Potem został wysłany gdzieśtam pociągiem. W tym miejscu okazało się, że zombie wyłażą tylko w nocy, a za dnia chowają się w ciemnych i wilgotnych miejscach. Jednocześnie akcja zmieniła się z gry komputerowej na akcję właściwą Wesoly

Siedziałam w domu w Skórzewie z moją rodziną (nie wiem, czemu tam) i właśnie zapadał zmrok. Mieliśmy strasznie mało czasu, więc rzuciliśmy się do zamykania i tarasowania wszystkich drzwi - w tym takich wielkich szklanych (szklane drzwi raczej nie chronią dobrze przed wygłodniałymi zombie, więc mieliśmy z nimi drobny kłopot). Akurat skończyliśmy, kiedy zaszło słońce, ale wtedy mi się przypomniało, że przecież można jeszcze wejść garażem przez łazienkę, więc kazałam rodzicom iść zająć się tamtymi drzwiami. Niestety okazało się, że zombie właziły już do łazienki, więc w przeciwieństwie do amerykańskich bohaterów, zatrzasnęliśmy z bratem łazienkowe drzwi. Nieszczęśni rodzice zostali w środku, ale i tak już byli pożarci, więc nic nie dało się zrobić Wesoly

Zombie rzuciły się na drzwi, które okazały się niezbyt mocne, więc rzuciliśmy się do ucieczki, zamykając się w pierwszym lepszym pokoju, zgaszając światło. Mieliśmy nadzieję, że nas nie zauważą i że nie będą włazić do każdego napotkanego pokoju - w końcu to zombie, prawda? Chcieliśmy siedzieć w tym pokoju do rana i czekać aż sobie pójdą. Ale wtedy na coś wpadłam, to coś zrobiło straszny hałas no i zaczęły się dobijać. Chwyciliśmy z bratem jakieś przyrządy (nie wiem dokładnie, co to było, takie metalowe kije z niebezpiecznymi dla zdrowia i życia końcówkami) i zaczęliśmy okładać nimi zombie, które wlazły do środka. Jakimś cudem pozbyliśmy się wszystkich, zatrzasnęliśmy łazienkowe drzwi, pozapalaliśmy światła i oglądaliśmy, jak zombie hasają po trawniku na zewnątrz, starając się wejść do środka. A ponieważ uznaliśmy, że w tym domu nie wytrzymamy do świtu, zaczęliśmy snuć sobie plany ucieczki - jakby tu odwrócić ich uwagę na wystarczająco długo, żeby nie zauważyły jak uciekamy oraz którędy i dokąd iść, żeby nie spotkać ich więcej.

Tak. Piękny sen. Było jeszcze więcej szczegółów, których niestety już nie pamiętam.

Mrs. Harrison

Hej, a co się stało ze mną!?

Gandalf

Nie narzekaj, przynajmniej nie musiałaś uciekać przed zombie.
Zniknęłaś, kiedy z gry komputerowej zrobiły się moje własne, mrożące krew w żyłach przygody.