The Beatles

Gandalf

A ja dzisiaj miałam piękny sen...
Weszłam do jakiegoś wielkiego domu, było mnóstwo ogromniastych pomieszczeń itp. Zwiedzam sobie, nagle patrzę - a tu Paul. To jego dom. Spojrzał na mnie, mrugnął, po czym chwycił mnie za rękę i zaprowadził do malutkiego, ciasnego, ciemnego pokoiku <emocje?>. Zapalił lampkę i tam było mnóstwo pamiątek po Johnie, głównie zdjęcia. Na jednym był strasznie smutny Lennon, nie mogłam przestać na nie patrzeć. Siedzieliśmy tam i płakaliśmy z tęsknoty za Johnem... Potem Paul spojrzał w górę, powiedział 'Do zobaczenia' i się uśmiechnął. A potem się obudziłam. Co dziwne, jakoś tak podniosło mnie na duchu to 'do zobaczenia' i obudziłam się w dobrym humorze.

To wszystko przez jeden ff Laughing

Magda McCa

Nie ominęłaś czegoś między wejściem do pokoiku a zapaleniem lampki? Laughing

Gandalf

Nie, jestem pewna, że nic się wtedy nie działo.
Jestem prawie pewna, że nic się wtedy nie działo.
Prawdopodobnie nic się wtedy nie działo.
Być może nic się wtedy nie działo.
Chyba nic się wtedy nie działo.
Mało prawdopodobne, żeby nic się wtedy nie działo.
Laughing

Magda McCa

Wiedziałam Laughing

Gość

Beatlesi śnią mi się dość często, ale ze wszystkich snów zapamietałam dwa (oba wyśniły mi się w zeszłym roku). W pierwszym z nich byłam razem z Paulem w Czaplinku, takiej małej miejscowości , w której się wychowałam. Wędrowaliśmy uliczkami, a gdy doszliśmy do mojego dawnego domu (moja rodzina już tam nie mieszka), ja się rozpłakałam. Paul mnie pocieszał i mówił, że on też musiał przenieść się z Liverpoolu do Londynu i takie są koleje życia. Taki nawet realny był ten sen i ułożony Mruga

W drugim snie wystąpili John i George. Byli u mnie w domu, w moim pokoju. John leżał na moim łóżku, a George grał na gitarze. Nagle weszła moja mama i powiedziała: Pattie, może George nauczyłby cię kilku fajnych riffów? (skąd ona zna takie słowa). On na to kiwnął głową. Ja wyszłam gdzieś na chwilę, a gdy wróciłam, George spał na mojej poduszce w kształcie smoka, a John gdzieś sobie poszedł...

Mrs. Harrison

A ja ostatnio miałam koszmar Cool

Wróciłam do domu, na fotelu siedział Paul, na tapczanie George, a John był oparty o półkę [całkiem normalne, bo wcale się nie zdziwiłam w tym śnie]. John tak jakby się drapał po plecach, po czym nagle zobaczyłam, że ma dłoń okrwawioną. Zaczął krzyczeć, że go postrzelili, że go boli, i prosił mnie, żebym mu pomogła, a ja nie wiedziałam co mam robić... Patrzyłam bezradnie na Paula, ale on nic nie robił. A John krzyczał... W końcu się odwróciłam, spojrzałam na niego, a jego oczy [tzn. Johna] zrobiły się takie... inne, i zaczął powtarzać Paul is a dead man.
Obudziłam się zlana potem, trzęsłam się pół dnia ze strachu Wesoly

Gandalf

Damn it, a ja tak lubię takie sny... Że też mi się coś takiego nie przyśni, tylko same pierdoły... Laughing

Mrs. Harrison

Najgorsze jest to, że to mi się śniło kilka dni temu, a ja do teraz mam wyrzuty sumienia, że jak John zaczął krzyczeć i prosić o pomoc, to nic nie zrobiłam, nie pomogłam mu, nie rzuciłam się opatrywać ran, tylko nie wiedziałam co robić i patrzyłam na Paula Neutral