The Beatles

lennon-freak

A co zrobisz, jak już coś osiągniesz. Będziesz miała tyle kasy, że będziesz mogła na niej spać.
Co z tym wszystkim zrobisz?
Mieć dzieci, to móc im to zostawić. Móc im zostawić wszystko, co się ma, nawet gdy jest to tylko miłość.
Taki8e jest moje zdanie.

Joga

Szlachcianka

Nie widzę w potomkach nic słodkiego. Denerwują mnie dzieci, wyrywające się rodzicom i biegające po sklepach. Denerwują mnie wszystkie kilkulatki.
Poza tym - dzieci to nie tylko malutkie bobasy, czy tam jacyś mali ludzie. To też trzaskające drzwiami nastolatki, wyprowadzający się studenci i tworzący kolejne dzieci dorośli ludzie.

Edyta:

Mrs. Harrison

Rozumiem, że to było do Szlachty? Mr. Green

Poza tym wyobraźcie sobie tą sielankową wizję z cyklu MarzeniaŚciętejGłowy: kominek, ja, kochający mąż (blondyn o niebieskich oczach bądź Afroamerykanin - ze skrajności w skrajność, cała ja) i dzieciątko.
Och, ach, jak cudnie Mr. Green

A w tle - muzyka. Binie, Wilbursi, Łamacze, Ieloł. Mr. Green

Mrs. Harrison

Jeszcze się odniosę do postu Szlachty, pozwolicie.
Nie chciałabym mieć wiecznego bobasa, uwierz mi. Wychowanie dzieci to z pewnością trudne zadanie, ale jeśli ma się w sobie miłość i cierpliwość, można te bobasy wychować na dobrych ludzi.
Poza tym - 'rezygnuję z dziecka, bo kiedyś podrośnie'?
E-e. Nie pasuje mi to.
Skoro decyduję się na dziecko, decyduję się na wszystko, co się z tym wiążę.
Moja Mama na przykład ostatnio powiedziała, że gdyby nie macierzyństwo, byłaby dla siebie nikim. Że nawet jakby teraz zarabiała kokosy i opalała się na Teneryfie, byłaby zerem w swoich oczach.
Też chcę się kiedyś opalać na Teneryfie, ale z córką. Mr. Green

Ale zrezygnuję z macierzyństwa, jeśli nie będzie mnie na nie stać. Brzmi okrutnie... ale taka jest prawda.

lennon-freak

Wychowywanie dzieci to ciężka sztuka, ale też cel w życiu.
Jesteś dumna, jak widzisz, jak rośnie, jak osiąga swoje małe drobne sukcesy.
To nie jest łatwe, ale tak jest od zawsze.
Nie można tego zmienić, bo to natura, bez tego byśmy wyginęli.
nie ma w życiu ważniejszej rzeczy, niż rodzina
nic nie może być ważniejsze.
Małżeństwo i chowanie dzieci to sztuka kompromisu.
To trudne, ale kiedyś, po latach przeglądając stary album, będziesz z tego dumna.

Szlachcianka

Nie wiem, czy byłabym dobrym rodzicem. Nie chodzi o to, że bym biła dziecko, krzyczała na nie i źle wychowywała. Myślę, że nie potrafiłabym go polubić. Kochać a lubić to zupełnie coś innego. Nie wiem, czy zdołałabym wykrzesać z siebie jakieś uczucie dla dziecka.

Mrs. Harrison

Powiedziałabym coś, ale byś mnie zjechała, więc nie będę się odzywać. Mr. Green

Uwierz mi, że jeśli jest to dziecko, które zaplanowałaś, na które sama się zdecydowałaś - już Twoje instynkty dadzą sobie radę.

lennon-freak

Ja też póki co mówię, że nie chcę mieć dzieci i wkurzam się na mojego siostrzeńca.
Ale jak już zajdziesz w ciążę, a potem zobaczysz to maleństwo - pokochasz je bezwarunkowo, zadziała instynkt, który zagłuszy wszystko inne.
Nawet zwierzaki tak mają.
Przynajmniej te, które nie pożerają swoich młodych.

Szlachcianka

A niechciane dziecko?
Pokochałybyście dziecko, które urodziłoby się na studiach, kiedy nie miałybyście pieniędzy na jego utrzymanie?

master ble

jak na razie perspektywa posiadania dzieci mnie z lekka przeraża. to ogromny obowiązek, a ja staram się jak mogę, żeby uniknąć obowiązków.. żeby potem nie nawalić. cóż, mam dopiero 14 lat, całą 'młodość' przed sobą.. kto wie, co będzie za paręnaście lat. może (chociaż to nierealne Mr. Green

) jednak spotkam kogoś, z kim będę czuła się na tyle bezpiecznie, że będę gotowa założyć rodzinę.
szczerze powiedziawszy, to nie zauważyłam, żebym czuła coś szczególnego do dzieci - nigdy nie umiałam i nawet nie próbowałam do nich podejść.
na razie nastawiam się na życie dla własnej przyjemności. a może kiedyś przyjemność sprawi mi właśnie potomek Mruga

Mrs. Harrison

Może mam takie podejście do dzieci dlatego, że mam młodszego o 7 lat brata... Może to o to chodzi? Nie wiem.

lennon-freak

master ble

może. ja z kolei nie mam młodszego rodzeństwa..

Szlachcianka

Tak, ja myślę patologicznie, bo jestem dzieckiem z rozbitej rodziny Laughing

Przeraża mnie myśl posiadania dziecka.
To wszystko sprowadza się do tego - czy znajdę kogoś, z kim chciałabym mieć potomków.
Kogoś, kto mnie wspiera i kogoś, kto po 19 latach wciąż ze mną będzie i mnie nie zostawi.