The Beatles

Gość

Kasia wstała wczesnym rankiem,w myślach miała jeszcze przebieg snu z którego tak nagle się obudziła.Śnił jej się Paul,spotkała go i gdy już miała go przytulić,rozpłynął się w powietrzu.Czuła jeszcze pod powiekami łzy smutku.Postanowiła o tym nie myśleć.Poszła się umyć i ubrać.Nie jadała śniadań,uważała je za zbędne.Już za tydzień,miała skończyć osiemnaście lat.Była pewna,że jej marzenie w końcu się spełni,a było nim:spotkanie z Paulem McCartneyem,w Londynie.Wyszła na dwór pooddychać świeżym powietrzem.Usiadła pod dużą jabłonią i poczęła rozmyślać o tym,co będzie robiła w dzisiejszym dniu.Jak zwykle,pójdzie do swojej przyjaciółki Ani,porozmawiać oczywiście o Paulu.Wstała i poszła zobaczyć,co robi jej mama.Matka Kasi jak zwykle krzątała się w kuchni,sprzątając i jednocześnie parząc kawę.
-Cześć mamo.
-Oo,co tak wcześnie wstałaś?-spytała mama Kasi.
-Miałam,okropny koszmar.
-Chcesz o tym porozmawiać?
-Nie wiem!
-Chyba wiem co ci się śniło-powiedziała matka Kasi marszcząc czoło.
Kasia spojrzała na nią pytającym wzrokiem.
-Śnił ci się Paul,prawda?
-Tak-powiedziała Kasia wzdychając.
-Musisz o nim zapomnieć!
-Ale mamo,ja nie chcę!
Kasi zaszkliły się łzy w oczach.
-Mogę cię umówić z psychologiem,będzie ci łatwiej.
-Nie będę rozmawiała z jakimś facetem od czubków!-krzyknęła Kasia zalewając się łzami,a następnie pobiegła do swojego pokoju.
Kasia leżała na łóżku,płacząc w poduszkę.Po chwili,usłyszała pukanie do drzwi.
-Proszę,nie wchodzić-krzyknęła.
-Kasiu,przepraszam.
-Trochę za późno na przeprosiny!
-Możemy porozmawiać?-jej matka była trochę zdenerwowana.
-Nie mamy o czym,na razie daj mi spokój!
Po chwili usłyszała,oddalające się kroki.
-Nie wytrzymam dłużej-jęknęła.
Wyciągnęła z szafy,duży podróżny plecak,spakowała do niego ciuchy i resztę potrzebnych rzeczy.Potem,wstała i podeszła do dużej skarbonki w kształcie świnki.
-No prosiaczku,już czas się pożegnać.
Wzięła metalową figurkę i rozbiła skarbonkę.
Było w niej pełno banknotów,w końcu rodzice nie żałowali jej pieniędzy.
Schowała je do kieszeni i wyskoczyła przez okno.
Pobiegła na stację kolejową i kupiła bilet na lotnisko do Warszawy.W pociągu,nie było wolnych przedziałów.Znalazł tylko jeden,w którym spał chłopak w jej wieku. Usiadła po cichu naprzeciwko niego,a następnie jej wzrok zatrzymał się na chłopaku.Był przystojny,miał czarne włosy,oraz ciemną karnację.Gdy przyglądała się jego ręką,spostrzegła że się obudził.
-Cześć-powiedział.
-Cześć.
-Jestem Filip.
-Ja jestem Kasia.
-Gdzie jedziesz?
-Nieważne-powiedziała Kasia spuszczając wzrok.
-Uciekłaś z domu?
-Dlaczego jesteś taki ciekawski,czy ja sie ciebie wypytuje gdzie jedziesz?Nie!Więc,po co mnie dręczysz?!
Kasia zdenerwowana odwróciła się do okna i myślami odpłynęła daleko do Londynu.Filip zdumiony takim przebiegiem sprawy,odrzekł tylko:
-Przepraszam.
-Najlepiej,już się nie odzywaj!
-Co ja ci takiego zrobiłem?Zapytałem się tylko gdzie jedziesz,a ty od razu tak na mnie krzyczysz!
Filip spostrzegł,że Kasi spływają łzy po policzkach.
-Ja,ja,nie wiem co powiedzieć-Filip czuł się winny smutku Kasi.
-Nie zrozumiesz,nikt mnie nie rozumie.Ja go kocham i do niego pojadę!
-Ale może ja mógłbym ci pomóc?
Kasia zaryzykowała i opowiedziała mu o całym swoim życiu do dzisiejszego dnia.
-Czyli,on ma teraz 50 lat?
-Tak.
-Ależ on jest dla ciebie za stary!
-Przestań,nie chcę tego słuchać!
-Przepraszam,zapomniałem.
Filip,wyciągnął z plecaka tabliczkę czekolady i poczęstował nia Kasię.
-Dziękuję.
-Nie ma za co.
Gdy Kasia dojechała na miejsce,pożegnała się z Filipem i ruszyła na samolot.
Samolot wystartował i Kasia znów zaczęła rozmyślać o Paulu.Nie wiedziała jak go znajdzie,o czym będzie z nim rozmawiała jak go spotka,a co najważniejsze nie wiedziała gdzie się zatrzyma.W samolocie,znużył ją sen.Przymknęła powieki,ale sen był silniejszy aż w końcu zasnęła.Znowu śnił jej się Paul.
Stała pośrodku ciemnego lasu,nagle usłyszała wołanie Paula.
-Kasiu,Kasiu gdzie jesteś?
-Paul-Kasia zaczęła płakać.
-Kasiu,pomóż mi.
-Paul,nie wiem gdzie jesteś!Co się dzieje?
-Kasiuuu-głos zaczął cichnąć.
-Paul-krzyknęła Kasia szlochając.
-Kasiu-zawołał Paul ostatni raz,aż w końcu nawoływanie ustało.
Obudziło ją szarpanie za ramię.
-Proszę pani,proszę się obudzić-powiedziała staruszka.
Kasia ocknęła się,była cała zalana potem.
-Miała pani koszmar?
-Tak.
-Czy mogę pani,jakoś pomóc?
-N..nie.
-Krzyczała pani przez sen jakieś imię.
-Tak?
-Tak,na P.
-Czy to nie było czasem Paul?
-Tak,tak to właśnie to imię.
Czy to pani chłopak?
-Nie,ale może niedługo nim będzie-odpowiedziała Kasia tajemniczo.

CIĄG DALSZY NASTĄPI!!!

Szlachcianka

Wiesz, spójrz na FF pewnej dziewczyny, która miała nick Daisy, czy jakoś tak. Pisała identycznie, o tym samym, robiła te same błędy i tak samo nieciekawie. Nie chcę być wredna, chociaż właściwie aktualnie jestem wredna, ale zrobiłaś tyle błędów na samym początku, że tego nie przeczytałam, głównie przez monotonna fabułę. Zanim napiszesz coś na forum, poczytaj o czym mówią inne FF i poćwicz przed dodaniem nowego. Iinterpunkcja to Twoja strasznie słaba strona! Poczytaj parę książek i zobacz, jak tam ona wygląda i jak tam wyglądają dialogi.

Mam nadzieję, że nie będziesz zła.

lennon-freak

interesujące.
ciekawi mnie, jak się rozwinie.
pozdrawiam!

edit: Szlachcianko, bo nam koleżankę nową wypłoszysz! każdy pisze,m jak umie, no nie?

Mrs. Harrison

Mój Boże, powrót Daisy! Podpisuję się pod słowami Szlachcianki. Ja odcinek przeczytałam, ale jest... dziwny. Wiesz, jakoś nie wyobrażam sobie sytuacji typu - 'Siema, mamo, kocham Paula, więc uciekam z domu i jadę do gigantycznego Londynu, gdzie prawdopodobnie nigdy nie spotkam mojego idola. Chyba, że wciągnie mnie na tylne siedzenie limuzyny, jak to ma w zwyczaju."
Błagaaam...

Szlachcianka

lennon-freak

ale bądźmy troszkę... delikatniejsze, bo naprawdę się dziewczyna przestraszy, że tu trzeba pisać, jak w szkole...
proszę Was, przemilczmy może...
po prostu nie chcę nikomu sprawić przykrości!!
PEACE&LOVE!!

Szlachcianka

lennon-freak

ok. już się zamykam.
po prostu ja jestem pokojowy człowiek.

Szlachcianka

wszyscy jesteśmy pokojowymi ludźmi, tylko czasami coś nas trafia :>

Mrs. Harrison

Szlachcianka

Mrs. Harrison

Hej, Stella, jaki masz internet? Laughing

Linda

stawiam na Neostrade, bo jeśli jest to internet 'stały' i IP byłoby takie samo, to już jest zbanowane wieć Stella nie mogłaby sie u nas pojawić jeśli byłaby Daisy Laughing

Lennonka

Wielki powrót ff w stylu Daisy Laughing

Koleżanko Szlachto i koleżanko Hrs. dołączę się również do skazanych na publiczną chłostę. Mruga

Przykro mi, ale ff mi się w ogóle nie podobał. Praktycznie z tych samych powodów co Szlachciance. Również piszę banały, ale musiałam się wypowiedzieć. Dziękuję za uwagę. Możecie mnie teraz powiesić, wypruć flaki i co tam jeszcze chcecie Mruga

Mrs. Harrison

OK. Ja cię powieszę, Szlachta wypruje Ci flaki... Będziemy wyniszczać własne szeregi Laughing

P.S. Tom trzyma z nami Mr. Green